Mengapa senyap bila wanita Melayu diarah bogel?

RAMAI yang masih bingung dengan kejadian ketuk ketampi berbogel di Ibu Pejabat Polis Petaling Jaya membabitkan seorang wanita baru-baru ini. Wanita yang pada mulanya disangka warga China berbangsa Cina tiba-tiba didedahkan sebagai warga Malaysia berbangsa Melayu.

Insiden dibogelkan semasa dalam tahanan polis bukanlah cerita baru dan luar biasa. Ia bukan sahaja membabitkan individu yang ditahan akibat pertuduhan jenayah seperti memiliki dan mengedar dadah, malah turut dialami oleh mereka yang ditahan akibat pertuduhan lain.

Ketika semangat reformasi membara di tahun-tahun akhir 90-an, seorang aktivis wanita reformasi berbangsa Melayu dan beragama Islam diarah ketuk ketampi dalam keadaan bogel. Pengalaman beliau diceritakan kepada ahli-ahli Suruhanjaya Hak Asasi Manusia (Suhakam) yang menyiasat kejadian itu. Tetapi sehingga kini tiada sebarang tindakan dikenakan kepada anggota polis terbabit. Wanita Melayu itu tidak mendapat pembelaan hatta oleh menteri perempuan Melayu sendiri. Malah kejadian pencabulan hak asasi manusia sepanjang tempoh ‘kebangkitan rakyat’ itu tidak pernah mendapat reaksi sewajarnya daripada kerajaan berbanding kes terbaru membabitkan wanita-wanita warganegara China.

Dalam inkues awam kejadian terbaru itu, pegawai-pegawai polis yang dipanggil memberi keterangan secara konsisten mendakwa, arahan ketuk ketampi berbogel adalah prosedur biasa polis bagi tahanan lokap yang menghadapi tuduhan jenayah. Ia bertujuan mengeluarkan barangan yang disorok dalam bahagian sulit anggota badan. Jika insiden itu berlaku kepada mana-mana individu yang disyaki mengedar dadah, mungkin ianya boleh dijadikan alasan. Tetapi jika tahanan itu seorang awam yang hanya bersalah kerana berhimpun tanpa permit, ia sesuatu yang melampau dan tidak wajar dilakukan apatah lagi bagi perempuan Melayu beragama Islam yang diajar batas-batas aurat.

Perkara yang lebih menonjol dalam kejadian ini adalah tindakan polis merahsiakan identiti sebenar mangsa terbabit. Jika identiti sebenar gadis tersebut didedahkan, pasti negara ini dan pasukan keselamatannya tidak menjadi momokan media antarabangsa sehingga kabinet terpaksa menghantar Menteri Hal Ehwal Dalam Negeri ke China bagi menjelaskan kontroversi itu.

Malah akhbar-akhbar arus perdana sendiri secara konsisten mendakwa gambar dalam video klip itu ialah seorang warga China yang diarah membuat ketuk ketampi oleh seorang anggota polis wanita. Berita Harian dalam laporan 25 November di muka hadapan menyiarkan tajuk “Gempar VCD tahanan bogel”. Akhbar itu melaporkan bahawa wanita yang diarahkan ketuk ketampi dalam keadaan bogel itu ‘dipercayai rakyat China’. Utusan Malaysia pula lebih sensasi dengan tajuk berita “Rakaman video wanita rakyat China bogel hangatkan Parlimen”.

Boleh disimpulkan bahawa hiruk-pikuk rakyat China diarah berbogel itu bukan semata-mata datang daripada seorang wakil rakyat DAP, tetapi dijadikan isu pelaris oleh akhbar-akhbar utama negara termasuk yang dimiliki Umno.

Ketika rakyat terpinga-pinga kebingungan, pemimpin-pemimpin kerajaan termasuk Perdana Menteri dan Timbalannya mula membuat kenyataan-kenyataan yang diragui kebenarannya. Kedua-dua pemimpin kerajaan itu mendakwa tidak mendapat maklumat berhubung identiti sebenar gadis terbabit walaupun mendapat laporan daripada polis. Aneh sungguh sistem penyaluran maklumat negara ini apabila polis boleh merahsiakan sebahagian maklumat penting hatta kepada Perdana Menteri dan Timbalan Perdana Menteri. Jika Perdana Menteri dan Timbalannya mengetahui identiti sebenar gadis malang tersebut, pastinya kabinet tidak akan memutuskan penubuhan Suruhanjaya Bebas bagi menyiasat kejadian itu.

Perdana Menteri mendakwa polis tidak mendedahkan identiti sebenar wanita itu kerana rakyat umumnya tidak mempercayai penjelasan polis. Tetapi adakah rasa tidak percaya rakyat kepada polis itu membolehkan maklumat sebenar berhubung insiden tersebut dirahsiakan hatta ke pengetahuan Perdana Menteri sehingga memaksa kabinet membuat keputusan yang silap.

Keseluruhan insiden ini menunjukkan bagaimana rendahnya tahap transparensi pihak berkuasa. Ia sekali lagi membuktikan rendahnya tahap pertanggungjawaban kerajaan. Suruhanjaya Bebas yang dipengerusikan bekas Ketua Hakim Negara itu sebenarnya suatu pembaziran dan suatu orkestra. Membazir masa dan membazir wang rakyat. Hakikatnya, isu ini telah diselesaikan secara kompleks melalui prosedur yang tidak perlu. Ia sepatutnya diselesaikan dengan kenyataan rasmi mana-mana pemimpin kerajaan bahawa gadis yang teraniaya itu ialah “seorang Melayu beragama Islam”. Dan amat menyedihkan apabila maruah seorang perempuan Melayu tidak lagi bernilai di sebuah negara pejuang “Islam Hadhari”.